Altijd een geurende tuin !

Kent u dat, 's avonds een ommetje maken met de hond en dan overvallen worden door de bedwelmende geuren van jasmijn of kamperfoelie? Of al fietsend door zo'n geurtunnel rijden van viburnum of liguster. Heerlijk vind ik dat en gelukkig is het dit jaar, o.a. met die warme dagen al een paar keer voor gekomen. Zelfs zo dat ik me er door laat inspireren voor deze 'column'.

Mijn hond loopt met zijn neus op de grond en ik houd het hem juist in de lucht, want het begint al bij mij om de hoek, waar de buren de geurigste kamperfoelie allertijden over een verzakt fietsenschuurtje laten groeien. Het is de Lonicera japonica 'Halliana', z'n bloemen zijn minder spectaculair dan van sommige soortgenoten, maar het oog wil niet altijd wat en hij houdt het bloeien zeker vol tot ergens in september. Er is een andere kamperfoelie die in januari bloeit, ook met een onooglijk bloemetje op het oude hout, maar weer met die onmiskenbaar lekkere kamperfoeliegeur. Het is een struik, die tot een heel aardig boompje kan uitgroeien, met de naam, hij zegt het al, Lonicera fragrantissima.

Even verder op mijn avondwandeling staat een ongesnoeide ligusterhaag fors te bloeien, de lucht is zwaar en zoet en wordt niet door iedereen altijd even lekker bevonden, maar voor mij is het een geur die onlosmakelijk met zo'n zwoele zomeravond verbonden is. De jasmijn is ook zo'n geurmaker, in één tuin tijdens mijn wandeling staat deze wel zo genant rijk in de bloei en heerlijk te geuren, dat ik me afvraag waarom ik hem niet vaker gebruik in een beplanting. Maar ik weet meteen ook het antwoord, want deze geëxalteerdheid van de jasmijn duurt slechts twee tot drie weken, daarna is hij weer de saaie niksheid zelve, moeilijk om goed in model te snoeien en klein te houden als je daar te laat mee begint. Wilt u toch een jasmijn dan adviseer ik de Philadelphus coronarius, de gewone boerenjasmijn.

Ik krijg vaker de vraag of er veel geurende planten in het ontwerp kunnen worden opgenomen, zelfs een keer van iemand die het hele jaar door geur in zijn tuin wenste. Een schier onmogelijke opdracht als je bedenkt dat de tuin in de winter vrijwel blader -en bloemloos is. Maar ik ben een heel eind gekomen, want er zijn ook een aantal wintergroene planten met aromatisch blad. Je moet het wel weten, want de reukzin wordt pas geprikkeld door de tastzin. Bijvoorbeeld het blad van de Choisea ternata,

dat moet een beetje gekneusd worden om een frisse sinaasappelgeur aan je handen te krijgen. In april bloeit de zeer welriekende sneeuwbal of Viburnum carlesii, de maanden januari en juni noemde ik al.

In mei is de Akebia quinata een geurtopper, het is een weelderige slingerplant die rond regenpijpen op het noorden groeit, met een piepklein donkerrood bloemetje verspreid hij op een zonnige dag het duurste parfum, daarentegen is de Azalea mollis in mei juist een heester met veel geurende bloempracht.

In de zomermaanden kan ik volstaan met het noemen van de rozen, hoewel er natuurlijk veel kwaliteitsverschil in rozengeur zit. Rest ons nog wat maanden in de herfst, veel heesters zijn dan over hun geurend hoogtepunt heen, gelukkig zijn er dan nog tal van vaste planten die de 'geur'gaten kunnen vullen, zoals allerlei kruiden, en misschien moet u in oktober gewoon genoegen nemen met de 'stinkende' herfstchrysant.

© Marjet Mak