Druiven drank!

De druif is zo'n plant waar je het hele jaar over kunt schrijven. Is er bij u nog niks te zien aan die dorre, kale stronk met z'n geweiachtige takken, bij mij zijn de knoppen alweer aan het zwellen. Opgelucht haal ik adem, dat mijn forse snoeibeurt niet tevergeefs was.

Als u uw druif nog moet snoeien, bent u te laat. De worteldruk is nu enorm, als u een tak afsnoeit hangt er meteen een grote druppel aan de wond. Net als bij de berk, de esdoorn en de notenboom. Indien u nu de plant fors snoeit kan dat zijn dood betekenen. Beter is een paar maanden te wachten, als de struik weer volop in blad is, deze kan dan wel een zogenaamde zomersnoei ondergaan. Een overdaad aan takken en blad wordt weggehaald om de trossen niet te veel concurrentie te bezorgen.

Hier in Andalusië, snoeit men de druif volgens oud gebruik in de week na de eerste volle maan van het nieuwe jaar. Dit is de beste tijd, omdat de sapstroom dan neerwaarts is. En het is de beste tijd om stekken te maken volgens Juan, onze buurman. Men snoeit een oudere tak af met een lot van het afgelopen jaar eraan.

Die wordt afgesneden op zo'n drie ogen en in goede grond gezet. Natuurlijk heb ik een aantal stekken genomen, om mijn nieuwsgierigheid naar deze simpele methode te bevredigen en u begrijpt dat ik dagelijks speur naar het zwellen van de knoppen op mijn stekken. Ik zou willen, dat ik u juichend over het positieve resultaat kon vertellen, maar helaas ik zie nog niks, behalve de kleine pluizige, verdikkingen die er al sinds begin januari zitten.

Terwijl de moederstruik alweer zoveel beloofd voor de komende zomer. Lange rankende takken, met grote, gave bladeren om onder te zitten terwijl de druiven bijkans in de mond vallen. Was dat maar zo, want eerst doet men hier, tijdens de bloei, de ronde met de zwavelspuit, ter voorkoming van meeldauw. Deze spuit is een blaasbalg met een blikken busje eronder, waarin het gele zwavelpoeder gaat, dat over de plant wordt geblazen.

Afgelopen jaar hebben wij dat niet gedaan, dus hingen onze druiven als uitgebluste, schimmelige zakjes in de trossen. Een treurig gezicht dus dat gaan wij dit jaar wel even anders aanpakken. In oktober worden de druiven hier geoogst en men maakt op uiterst simpele en effectieve wijze een uitstekende landwijn. De vruchten worden al dan niet met blote voeten gestampt en door een grove zeef wordt sap en pulp gescheiden. Het sap wordt in grote vijf of tien liter flessen gedaan en hoog weggezet. De flessen worden behalve voorzien van een gaasje, niet afgesloten.

Na twee maanden borrelen en gisten is de wijn een feit en wordt deze vanuit de hoge positie, met een slangetje in kleinere gesteriliseerde flessen geheveld. Onderin de grote fles zit een flinke druivenkoek, die niet mag mengen met de schone wijn, het is dus belangrijk dat de flessen niet bewogen worden. De fruitige afdronk doet verlangen naar meer, want het alcoholpercentage is aanzienlijk en genoeg om licht in het hoofd van te worden.

© Marjet Maks